Overwegingen bij de verstevigde lijn na de test

Verstevigde lijnposten (BLP) zijn algemeen aanvaard om compacte hoog- en extrahoogspanningstransmissielijnen te creëren. Dit ontwerp omvat een combinatie van twee duidelijk verschillende soorten isolatoren - een horizontale lijnpaal en een ophangisolator - in een driehoekige configuratie waarbij de ondersteunende structuur als een verticaal element fungeert. Er zijn geen gestandaardiseerde testprotocollen voor paalconstructies met geschoorde lijnen en daarom wordt het meestal aan de fabrikant overgelaten om de meest geschikte manier van testen te bepalen. 

Vanuit mechanisch oogpunt is er geen vaste definitie voor het begin van elastisch knikken van de lijnpaal en het testen hiervan is tijdrovend. Als zodanig is een gebied voor verkenning het gebruik van Finite Element Analysis (FEA) om de BLP-assemblage te ontwerpen. Een soortgelijk probleem betreft het elektrisch testen van BLP's. Hoewel er testnormen bestaan ​​voor de ophanging en lijnpaalisolator als afzonderlijke eenheden, bestaat er geen norm voor de gecombineerde montage. Moeten er elektrische tests worden uitgevoerd op de gehele assemblage? Aangezien elektrische flashover-tests gemiddelden vertegenwoordigen als de ophanging en paal dezelfde flashover-waarden hadden, zou de waarde van de assemblage dan lager zijn dan die van de individuele eenheden? Of, moeten de afzonderlijke eenheden zo worden gedimensioneerd dat er voldoende verschillende flashover-waarden zijn om statistische flashover-reductie te elimineren? Deze presentatie geeft gedetailleerde vergelijkingen van werkelijke mechanische testgegevens voor een BLP-ontwerp met analytische resultaten verkregen via FEA. Het onderzoekt ook het effect op elektrische waarden voor lijnpaal- en ophangisolatoren binnen de BLP-constructie met ongelijke en ongeveer gelijke slagafstanden.